રેડાયલું રહ્યું_ મોહમ્મદઅલી વફા
નીચે કદી તો ઉપર એ વ્હેંચાયલું રહ્યું.
આ દિલ સદા ઇચ્છા ઘરે બંધાયલું રહ્યું.
ભૂલી ગયા એને જુઓ તકબીર એની કહી,
આ મન અતલ ઉંડાણમાં ધર્બાયલું રહ્યું.
આંખો કરીને બંધ એને જોઇ મેં લીધું
સ્વપ્નો તણી જે પાંપણે ઢંકાયલું રહ્યું
.
એકેક ટીપું જળ તણું પણ સાચવી લીધું,
આ ખૂન કેવું વ્યર્થ કે, રેડાયલું રહ્યું
ભૂલી જવાની કોઇ પણ તદબીર ના ચાલી,
આ દર્દ પણ કાંટો બની ચૂંભાયલું રહ્યું.
નજરો કરો નીચી ભલે, નિરખો ભલે વાંકુ,
માહ્યલું તો અંદરે ચૂથાયેલું રહ્યું.
એકે કળી આ બાગમાં વિકસી નહીં શકી,
આખું ચમન હરદમ વફા લૂંટાયલું રહ્યું.
vaah khub saras
By: gujaratikavita on મે 29, 2008
at 5:35 એ એમ (am)
Nice
By: Mukund ''MADAD'' on મે 13, 2008
at 3:41 પી એમ(pm)
વાહ ! શું જીંદગી ની અસલીયત લઈ ને આવ્યા છો વફા સાહેબ!
By: RAZIA on મે 6, 2008
at 8:36 એ એમ (am)
Good
By: Mukund ''MADAD'' on મે 4, 2008
at 2:42 પી એમ(pm)
એકેક ટીપું જળ તણું પણ સાચવી લીધું,
આ ખૂન કેવું વ્યર્થ કે, રેડાયલું રહ્યું
sunadar she’r.
By: વિશ્વદીપ બારડ on મે 3, 2008
at 10:28 એ એમ (am)